Voorpublicatie 'Mijn vader is een vliegtuig' - Antoinette Beumer
5 januari, 2018 - /nieuws/1838/voorpublicatie-mijn-vader-is-een-vliegtuig-antoinette-beumer.html
Behalve de uitvaartman is ook Peter midden in zijn handeling gestopt met bewegen. Vanuit de serre, omringd door verhuisdo- zen, kijkt hij op, zijn handen onzichtbaar in een van de dozen. Dat ik Willemien zelf naar haar laatste rustplaats wil rijden, is zo vanzelfsprekend dat ik de verbaasde blikken niet begrijp. Als ze denken dat ik haar door een vreemde laat vervoeren hebben ze het mis. ‘Ik weet niet of dit verzekeringstechnisch wel kan,’ zegt de man voorzichtig. ‘Kan nie...
Week van het korte verhaal (4) Stella Bergsma - Dons
20 februari, 2018 - /nieuws/1930/week-van-het-korte-verhaal-4-stella-bergsma-dons.html
Fermata Dit wordt geen standaard erotisch verhaal. Ik ben geen standaard hoofdpersoon. Ik ben niet stout. Ik ben niet ondeugend. Ik verdien geen tik op mijn billetjes. Ik heb ook helemaal geen billetjes. Geen kontje, geen lipjes, geen kutje. Geen kinderverkleinwoorden bij volwassen seks. Ik ga zo geen uur lopen zeiken over hoe ik eruitzie. Over mijn pronte borstjes en mijn kekke paardenstaart. Over mijn witte blouse waar mijn tepelhoven licht doorheen schemeren, mijn strakke spijkerbroek w...
Berichten uit de Biotoop: Zweven
8 juni, 2018 - /nieuws/2120/berichten-uit-de-biotoop-zweven.html
De therapeute staat aan het voeteneind, haar handen liggen op mijn enkels. Haar ogen zijn gesloten en ze ademt af en toe diep uit. Dit is geen traditionele massage, heb ik wel door. Het raam is open, ik hoor vogels. Een vlieg botst af en toe binnen tegen het glas. Ik denk aan de Eftelingplaten die ik vroeger had, met de sprookjes waar ik zo graag naar luisterde. Wanneer het verhaal zich afspeelde in het bos hoorde je de vogels net zo uitbundig fluiten als nu. Ook ik heb nu mijn ogen dichtgeda...
Voorpublicatie HOOL (Philipp Winkler)
24 april, 2017 - /nieuws/1301/voorpublicatie-hool-philipp-winkler.html
Ik maak mijn nieuwe bitje warm in mijn hand. Draai het rond tussen mijn vingers en druk het een beetje in elkaar. Dat doe ik voor elk gevecht. De gel blijft stevig, geeft maar weinig mee. Dit ding is top. Iets beters is er niet. Speciaal voor mij gemaakt door een tandtechnicus. Geen massaproduct, zo’n flutding dat je na twee weken meteen weer in de vuilnisbak moet mikken omdat de randen in je tandvlees snijden. Of omdat je door de klotepasvorm en de chemische lucht de hele tijd moet kokhal...
Gestolen voorwerpen, Dagboeken 1977-2002: inleiding door David Sedaris
8 juni, 2017 - /nieuws/1386/gestolen-voorwerpen-dagboeken-1977-2002-inleiding-door-david-sedaris.html
‘Ja, natuurlijk,’ zei ik. ‘Als je in Engeland iets van waarde vindt en je houdt het, heet dat “gestolen voorwerpen,”’ vertelde ze. ‘Je moet onderzoeken of het verloren of gestolen is, hoewel het in dit geval – 5 pond – natuurlijk geen probleem is.’ Gestolen voorwerpen . Het leek me de perfecte titel voor dit boek. Wat onderwerpen betreft zijn alle dagboekschrijvers verschillend. Ik schreef bijvoorbe...
Suriname, de geboorte van een dierenarts (uit: Onze dieren. Schrijvers over hun kat, hond, konijn of hagedis)
21 september, 2017 - /nieuws/1576/suriname-de-geboorte-van-een-dierenarts-uit-onze-dieren-schrijvers-over-hun-kat-hond-konijn-of-hagedis.html
Ik groeide op in Paramaribo. Suriname was nog niet onafhankelijk van Nederland. Destijds was mij ik nauwelijks bewust van de tegenstellingen tussen arm en rijk, en wist ik zelfs nog minder van het kolonialisme en de politieke beweging die een hevige strijd voerde om los te komen van Nederland. Voor mij was het leven simpel. Ik zorgde ervoor dat de leraren op school geen reden hadden om mij met een van hun latten te bewerken, ving visjes in de slootjes rond het huis en speelde met vriendjes o...
Groezelig blauw
15 februari, 2017 - /nieuws/1102/groezelig-blauw.html
‘En?’ vroeg ik voorzichtig. Mijn benen begonnen zwaar te worden. ‘Zijn ze blauw?’ ‘Kun je ze misschien nog iets meer spreiden?’ ‘Misschien moet je de lamp iets dichterbij houden?’ Roddy hield de lamp iets dichterbij. Ik spreidde mijn benen nog iets meer. ‘Veel verder kan niet. Ik ben geen turnster.’ Roddy vond het niet grappig. Hij lachte in elk geval niet. Hij bleef maar ernstig kijken, de diepte in. Ik lag in een spagaat boven op het rood-wit geblokte dekbe...
Berichten uit de Biotoop: Slakkendag
20 juli, 2018 - /nieuws/2179/berichten-uit-de-biotoop-slakkendag.html
* ‘Vroeger toen ik klein was, liepen we altijd eerst door de duinen op zoek naar konijnenbotten en -schedels voor mij, daarna gingen we naar het strand om schelpen te zoeken voor mijn vader. We hadden een heggenschaar bij ons om de koppen van dode vogels af te knippen. Ik verzamelde schedels. Ik verzamel ze nog.’ Nynke is studente archeologie. Ze specialiseert zich in botresten. Vandaag is ze net als ik als geïnteresseerde mee met de Slakkendag die haar vader organiseert....
Het duel
17 juli, 2017 - /nieuws/1465/het-duel.html
HET DUEL (II) 'Intussen maakt iedereen zich op voor de partij. De spelers, de scheidsrechter, de toeschouwers op de tegen het duin gebouwde tribune van baan één. De dalende zon zelf kijkt toe. De lange schaduwen op de baan, de resten licht op ‘deucecourt’, links achterin voor de tegenstander, heel het licht voorspelt drama. Eerder die middag heeft een tamme zon de banen beschenen, waarop tamme partijen werden afgewikkeld tussen de buien door – het is ...
Afterword Golden Years
13 maart, 2016 - /international435/afterword-golden-years.html
My wife Manuela and I hosted – with the help of some friends in New York – an exhibition (called Made in Iran) in downtown Manhattan with the Iranian brothers Icy & Sot, two street artists who had just made the transition from Tabriz, their hometown in Iran, to New York – the city they had been dreaming of, where they would meet their friends, musicians, artists and skaters who had already left their country behind them – realizing that the impossibility of returning to Iran would b...
Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: