We zijn bang voor Samuels weerloosheid
13 september, 2017 - /nieuws/1562/we-zijn-bang-voor-samuels-weerloosheid.html
Boem. Zomaar, weerloos gevallen. Daar lag hij, terwijl zijn moeder in de keuken was. En als hij op de grond ligt, krijg je hem bijna niet overeind. Zelf opstaan is geen optie. Hij moet als het ware opgetakeld worden, liefst met twee man. Zijn schouder was ontwricht, bleek in het ziekenhuis. Samuel had zichtbaar pijn. Normaal vertrekt hij geen spier. Hij droeg de dagen daarop met graagte een mitella, terwijl hij gewoonlijk niets moet hebben van extra kleding, al gaat het om een muts of handschoe...
Berichten uit de Biotoop: Spoorbaan
11 maart, 2019 - /nieuws/2520/berichten-uit-de-biotoop-spoorbaan.html
* Ik struikel over een lange geel met blauwe slurf van pluche. Knuffel of tochtstopper? Ik kijk beter en herken er een NS-trein in. Wat een spuuglelijk ding! Op de enige stoel, een fauteuil, die er nog staat, ligt een stapel papieren. Ik raap ze bij elkaar en zoek een lege plek op het bureau. Overal om me heen staan verhuisdozen. De vloer ligt bezaaid met hopen spullen. De Conducteur is lang, heeft donkere krulletjes en komt rustig en vriendelijk over. Morgen vertrekt hij uit De ...
Met Samuel naar een vakantiepark: de laatste keer komt telkens dichterbij
23 augustus, 2017 - /nieuws/1520/met-samuel-naar-een-vakantiepark-de-laatste-keer-komt-telkens-dichterbij.html
De reden? In zijn autistische opruimwoede denkt hij te moeten helpen met spullen naar hun plek brengen. Hij tilt een tas op en laat die bijna meteen weer vallen. Krak. In die tas zat een mok met een tekst over 'genie David', de deze week in Tilburg geïnstalleerde oudste zoon. Weg cadeautje. Verder verliep alles naar wens deze vakantie. Alleen, en dat vinden wij best verdrietig: met Samuel naar een vakantiepark zonder aanpassingen voor mindervaliden, dat kan bijna niet meer. Elke k...
Samuel neemt ons mee naar de eenvoud van het leven
12 juli, 2017 - /nieuws/1457/samuel-neemt-ons-mee-naar-de-eenvoud-van-het-leven.html
Het regende opbeurende reacties en ook aanbiedingen, tot aan directeuren van bioscopen toe, inclusief speciale voorstellingen voor kinderen met autisme. Ook gaven lezers tips met andersoortig vertier: om te komen varen of voor een optreden van de CliniClowns. Het is allemaal te veel, te mooi, te leuk, te lief. Dank. We gaan ons beraden wat we allemaal kunnen doen. De meeste berichten hadden een duidelijke strekking: wat de mevrouw die had geklaagd over geluid van een gehandicapt kind, de a...
Wij schamen ons ook een beetje, als Samuel lawaai maakt
5 juli, 2017 - /nieuws/1435/wij-schamen-ons-ook-een-beetje-als-samuel-lawaai-maakt.html
We willen nooit overlast geven. We hopen altijd dat Samuel zich volumetechnisch een beetje inhoudt, als we op een terrasje zitten of langs een zwembad. In dit verband stuitte Bernique zaterdag op een stukje in Volkskrant Magazine . Ze gaf het blad opeens aan mij, terwijl ze keek op een manier die ik inmiddels feilloos herken: een kruising tussen ergernis en opwinding. Het stukje staat in de rubriek 'Wat zou u doen?' Over twee weken volgen antwoorden van lezers op de vraag: 'He...
Slechts heel af en toe trekt hij een vies gezicht en dat is dan meteen weer lachen
26 april, 2017 - /nieuws/1307/slechts-heel-af-en-toe-trekt-hij-een-vies-gezicht-en-dat-is-dan-meteen-weer-lachen.html
Samuel kan zijn hand tot de knokkels in zijn mond stoppen. U moet het maar eens proberen. Niet te fanatiek, luidt het advies. Hij kon eerst bijna niet kauwen. Tot zijn vijfde heeft hij van die potjes met babyvoeding gegeten. Daarna kreeg hij wat de pot schafte, meestal dan, en alles door elkaar geprakt, met jus of appelmoes erover. We hadden zo'n volledig kromgetrokken vork van het prakken. We weten nooit zeker of hij nog honger heeft. Hoewel, hij wijst weleens op het pictogram aan de ...
Gehandicaptenzorg bepaalt kwaliteit van onze maatschappij
19 april, 2017 - /nieuws/1287/gehandicaptenzorg-bepaalt-kwaliteit-van-onze-maatschappij.html
Ze zijn minder zichtbaar tegenwoordig, zo lijkt het, de meervoudig beperkten. Ze blijven langer thuis wonen en de dagopvang is beter, net als de mogelijkheden om te logeren, vertelde kennis Helga Stokbroeckx mij. Zij werkt bij Pepijn, dat na een fusie Pergamijn heet. Ze spreiden hun activiteiten ook meer, voegde ze toe. Misschien zijn ze ook met minder, omdat zwangerschappen eerder worden afgebroken als op echo's 'iets' te zien is. Maar dat is een particuliere gedachte. Met imp...
Wisten we maar meer wat er in zijn bolletje omgaat
1 maart, 2017 - /nieuws/1139/wisten-we-maar-meer-wat-er-in-zijn-bolletje-omgaat.html
Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het steeds minder vaak voorkomt dat we zo denken. Samuel is Samuel. Wie je ziet, is wat je krijgt. We doorgronden hem aardig. Alleen: wisten we maar iets meer van wat in zijn bolletje omgaat. Wisten we maar of hij bepaalde gedachten heeft en hoe die dan zijn. Ja, hij toont emoties, natuurlijk, hij kan boos zijn of vrolijk. Maar op vragen krijg je nooit antwoord, althans, geen antwoord dat je zou willen. Als wij, zoals afgelopen week, verkleed ...
Berichten uit de Biotoop: Plan B
2 februari, 2018 - /nieuws/1898/berichten-uit-de-biotoop-plan-b.html
‘Het is net of je in een boomhut woont,’ zeg ik. Wouter schenkt thee in. ‘Dat is ook de bedoeling. Ik hou van een groene omgeving. De Biotoop ligt wat dat betreft schitterend.’ Wouter is een van de mensen die al dagelijks bezig is met onze toekomst. Over twee jaar, om precies te zijn op 31 december 2019, loopt het bruikleencontract met de Rijksuniversiteit Groningen af. Naar alle waarschijnlijkheid houdt De Biotoop dan op te bestaan. Wat er met de ongeveer hond...
'Samuel zit bijna dertien jaar op opvang Rozemarijn. We kenden drie van de overleden kinderen'
30 augustus, 2017 - /nieuws/1538/samuel-zit-bijna-dertien-jaar-op-opvang-rozemarijn-we-kenden-drie-van-de-overleden-kinderen.html
Samuel zit bijna dertien jaar op Rozemarijn. We kenden drie van de overleden kinderen. Ik vroeg hun ouders of ze iets wilden schrijven over Susan, Huub en Anaïs, ter nagedachtenis. Het verdriet spatte van het papier, maar ook de onverholen liefde en de keur aan rituelen. De ouders denken nog elke dag aan hun kind. 'Ze heeft nog steeds haar eigen kamer bij ons', schrijft Patricia Verboom over dochter Susan, die in 2005 overleed op 7-jarige leeftijd, aan haar dertiende longontstekin...
Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: