Writers Wednesday: Rima Orie

Wat is het favoriete verhaal dat je ooit schreef?
Ik heb een gecompliceerde relatie met de verhalen die ik schrijf. Ze afschrijven is niet makkelijk voor me en dat lukt me eigenlijk enkel en alleen op basis van doorzettingsvermogen. In mijn hoofd zijn er miljoenen manieren om een idee uit te werken en juist dat zorgt ervoor dat ik niet weet welke stap de beste is, waardoor ik soms in paniek raak. Maar om die reden ben ik ook elk verhaal meer gaan waarderen. Ik heb dan ook geen favoriet verhaal, maar ik kan wel zeggen dat elk verhaal dat ik heb geschreven een speciaal plekje in mijn hart heeft. De Zwendelprins stond voor mijn dromen en in In het vervloekte hart verwerk ik mijn woede over onze geschiedenis. Allebei hebben ze me de wereld en mezelf een stukje beter leren begrijpen.

Als je één personage uit je boeken zou kunnen zijn, wie zou je dan willen zijn en waarom?
Er zijn zoveel personages waar ik met heel mijn hart van hou. Tua, Kwasi, Priya, Anders, Reza, Bhoomi en nog zoveel meer. Maar het personage dat voor mij altijd het meest speciaal zal blijven, is Simran. Niet omdat ze magische krachten heeft, of een interessante achtergrond. Niet eens omdat ze fysiek heel sterk is. Simran is dat namelijk allemaal niet. En toch blijft ze voor mij het sterkste personage dat ik tot dusver heb geschreven. Simran weet namelijk heel goed hoe haar leven in elkaar steekt en wat ze wil. Voor haar is de wereld heel duidelijk en als er iets gebeurt waardoor ze van haar stuk raakt, dan stelt ze haar visie bij. Dat doet ze allemaal zonder te vergeten wie ze is, waar ze voor staat en wat ze wil in het leven. Maar bovenal is Simran trots. Trots op zichzelf, trots op haar land en trots op haar cultuur. Als iemand die opgroeide tussen en met twee (en een half) culturen, duwde ik toen ik jonger was regelmatig mijn Hindoestaanse achtergrond weg. Door Simran heb ik geleerd ook van dat deel van mezelf te houden. Daarvoor ben ik haar voor eeuwig dankbaar. Ik zou dus met liefde Simran willen zijn. 

Wat motiveert je telkens opnieuw de pen te pakken?
Voor mij is zowel schrijven als illustreren een stukje magie. Als ik een nieuwe wereld verzin, heb ik het gevoel alsof alles mogelijk is. Je creëert iets nieuws – iets wat nog niet bestaat – waarmee je anderen even de huidige wereld kan laten vergeten. Dat is toch prachtig? Dat niet alleen: je kan nieuwe werelden scheppen, meningen veranderen, mensen kennis laten maken met vernieuwende onderwerpen en daarmee hun wereldbeeld verbreden. Je kan een vreemde iets laten zien, zonder ooit direct een woord met hen te spreken. Al die mogelijkheden en de wetenschap dat woorden de wereld kunnen veranderen – móóier kunnen maken – zorgen ervoor dat ik elke keer weer mijn pen oppak. En natuurlijk houd ik er ook gewoon van om zelf weg te dromen. Schrijven helpt me al die chaotische en kleurrijke dromen en gedachten in mijn hoofd te ordenen.

Hoe ga jij om met het schrijven van pittige en moeilijke scènes in je werk?
Ik sta mezelf toe het eerst fout op te schrijven. (Oké, oké, dat probéér ik). Ik schrijf inmiddels al zeker zeventien jaar en als er iets is wat ik geleerd heb, dan is het wel dat je bij elk verhaal weer opnieuw moet uitvinden hoe je het precies moet opschrijven. Elk verhaal is namelijk uniek en vraagt om een nieuwe aanpak. Vaak blijft het niet bij een enkele keer herschrijven, maar schrijf ik de scène een paar keer opnieuw. Met elke foute versie leer ik weer een beetje bij en kom ik erachter of ik vanuit de juiste invalshoek schrijf en de juiste toon aanhoud. In mijn hoofd kan je met elke scène, alinea en zelfs zin verschillende kanten op in het verhaal, en ik weet niet welke de juiste is, zolang ik niet de meest veelbelovende scènes heb uitgeprobeerd. Zoals je ziet, kost deze manier van werken veel tijd. Ik noem mezelf dan ook regelmatig de Schildpad der Auteurs. Mijn boeken zijn vaak tussen de 400 en 500 pagina’s, maar reken maar dat ik minstens 1500 pagina’s heb geschreven voor ik tevreden ben.

Wat is het beste schrijfadvies dat je ooit hebt gekregen?
Oké, dit schrijfadvies heb ik niet expliciet gekregen, maar meer in versnipperde vorm opgevangen en bij elkaar gevoegd. Het is superwaardevol om je eigen schrijfstijl te ontwikkelen door je breed te oriënteren op lees- en schrijfgebied. De ‘regels’ kan je daarbij achterwege laten. Schrijven is namelijk een kunst en kunst kan eigenlijk niet fout zijn. Het hoeft er alleen te zijn.  

Up next: de dilemmavragen!

Links- OF rechtshandig?
Linkshandig! Altijd fijn als je het gezegde dat linkshandigen creatief zijn, kan bevestigen. Al krijg ik dat tegenwoordig minder te horen, omdat niemand kan zien dat ik linkshandig ben als ik achter mijn laptop zit te tikken. En, eh, ik zit nogal vaak achter mijn laptop te tikken. 

Een boek van 500 pagina’s OF een boek van 100 pagina’s?
Absoluut een boek van 500 pagina’s. Al kan dat ook komen door mijn voorkeur voor fantasy en science fiction, want de boeken in deze genres zijn vaak rond de 500 pagina’s of zelfs meer. Hoe langer ik mezelf in een andere wereld kan verliezen, hoe beter. 

Paperback OF hardcover?
Bekentenis: ik heb een beschamende voorliefde voor floppy paperbacks. Er is gewoon niets geweldiger dan een paperback die je lekker heen en weer kan floppen. Mijn vrienden weten ook van mijn voorliefde af en sturen me regelmatig berichten als ze een boek tegenkomen dat lekker flopt. Ik bedoel, speciale hardcover-edities zijn fantastisch, maar heb je wel eens een floppy paperback in je handen gehad? Magisch. 

Supergoed kunnen illustreren en tekenen OF supergoed kunnen redigeren en corrigeren?
Ha, dit is voor mij dan weer een makkelijke. Ik ben een verschrikking in redigeren en corrigeren. In elk geval als het op taal en spelling aankomt. Gelukkig zijn de redacteuren die mijn verhaal nakijken – en ook een aantal proeflezers/vrienden – daar wél heel goed in. Illustreren, aan de andere kant, vind ik zelf super om te doen. Net zoals met schrijven, ben ik er jong mee begonnen. Stiekem is het nog altijd een droom van me om bij Disney of DreamWorks te kunnen werken als illustrator of storyteller. 

Friends-to-lovers OF enemies-to-lovers
Oef, zo lastig! Ik houd namelijk van allebei, maar dan ga ik toch voor enemies-to-lovers omdat ik het meest geniet van die trope in fantasyboeken en fantasy mijn favoriete genre is. Ik speel in mijn eigen verhalen wel een klein beetje vals, want ik houd ervan als het koppel in mijn boeken niet alleen love interests zijn maar ook vrienden, dus eigenlijk verwerk ik enkel enemies-to-friends-to-lovers in mijn verhalen.

Rima, ontzettend bedankt voor het beantwoorden van onze vragen! We kijken reikhalzend uit naar je volgende boek!